Wat zijn de kenmerken van polypropyleen (PP)?

Enkele van de belangrijkste eigenschappen van polypropyleen zijn:
1. Chemische bestendigheid: Verdunde basen en zuren reageren niet snel met polypropyleen, waardoor het een goede keuze is voor verpakkingen met dergelijke vloeistoffen, zoals schoonmaakmiddelen, EHBO-producten en meer.
2. Elasticiteit en taaiheid: Polypropyleen is elastisch over een bepaald doorbuigingsbereik (zoals alle materialen), maar het zal ook vroeg in het vervormingsproces plastisch vervormen, waardoor het over het algemeen als een "taai" materiaal wordt beschouwd. Taaiheid is een technische term die wordt gedefinieerd als het vermogen van een materiaal om te vervormen (plastisch, niet elastisch) zonder te breken.
3. Vermoeidheidsbestendigheid: Polypropyleen behoudt zijn vorm na veelvuldig torsie, buiging en/of rek. Deze eigenschap is vooral waardevol voor de productie van scharnieren.
4. Isolatie: polypropyleen heeft een zeer hoge weerstand tegen elektriciteit en is zeer geschikt voor elektronische componenten.
5. Transmissie: Hoewel polypropyleen transparant gemaakt kan worden, wordt het doorgaans geproduceerd met een natuurlijke ondoorzichtige kleur. Polypropyleen kan worden gebruikt voor toepassingen waarbij enige lichtdoorlating belangrijk is of waar het een esthetische waarde heeft. Als een hoge transmissie gewenst is, zijn kunststoffen zoals acryl of polycarbonaat betere keuzes.
Polypropyleen wordt geclassificeerd als een "thermoplastisch" (in tegenstelling tot "thermohardend") materiaal, wat te maken heeft met de manier waarop het plastic reageert op warmte. Thermoplastische materialen worden vloeibaar bij hun smeltpunt (ongeveer 130 graden Celsius in het geval van polypropyleen).
Een belangrijke nuttige eigenschap van thermoplasten is dat ze tot hun smeltpunt verhit kunnen worden, afgekoeld en opnieuw verhit kunnen worden zonder significante degradatie. In plaats van te verbranden, worden thermoplasten zoals polypropyleen vloeibaar, waardoor ze gemakkelijk te spuitgieten en vervolgens te recyclen zijn.
Thermohardende kunststoffen kunnen daarentegen slechts één keer worden verhit (meestal tijdens het spuitgietproces). De eerste verhitting zorgt ervoor dat thermohardende materialen uitharden (vergelijkbaar met een tweecomponenten-epoxy), wat resulteert in een chemische verandering die niet ongedaan kan worden gemaakt. Als je een thermohardende kunststof een tweede keer tot een hoge temperatuur zou verhitten, zou deze simpelweg verbranden. Deze eigenschap maakt thermohardende materialen minder geschikt voor recycling.