Polyethyleen wordt doorgaans gecategoriseerd in een aantal hoofdcomponenten, waarvan de meest voorkomende LDPE, LLDPE, HDPE en ultrahoogmoleculair polypropyleen zijn. Andere varianten zijn onder andere mediumdensity polyethylene (MDPE), ultralaagmoleculair polyethyleen (ULMWPE of PE-WAX), hoogmoleculair polyethyleen (HMWPE), high-density cross-linked polyethylene (HDXLPE), cross-linked polyethylene (PEX of XLPE), very-low-density polyethylene (VLDPE) en gechloreerd polyethyleen (CPE).
Lagedichtheidspolyethyleen (LDPE) is een zeer flexibel materiaal met unieke vloei-eigenschappen, waardoor het bijzonder geschikt is voor boodschappentassen en andere toepassingen in plastic folie. LDPE heeft een hoge ductiliteit maar een lage treksterkte, wat in de praktijk blijkt uit de neiging tot rekken onder belasting.
Lineair lagedichtheidspolyethyleen (LLDPE) lijkt sterk op LDPE, maar biedt extra voordelen. De eigenschappen van LLDPE kunnen bijvoorbeeld worden aangepast door de bestanddelen in de formule aan te passen, en het productieproces van LLDPE is doorgaans minder energie-intensief dan dat van LDPE.
Hogedichtheidspolyethyleen (HDPE) is een robuuste, matig stijve kunststof met een kristalstructuur van polyethyleen, HDPE en prullenbak-1. Het wordt vaak gebruikt in kunststof voor melkpakken, wasmiddel, vuilnisbakken en snijplanken.
Ultrahoogmoleculair polyethyleen (UHMW) is een extreem dichte variant van polyethyleen, met molecuulgewichten die doorgaans een orde van grootte hoger liggen dan die van HDPE. Het kan worden gesponnen tot draden met een treksterkte die vele malen hoger is dan die van staal en wordt vaak verwerkt in kogelwerende vesten en andere hoogwaardige apparatuur.
Plaatsingstijd: 21-04-2023